W piśmiennictwie opisano wiele tzw. modeli zdrowia. W XX wieku opiekę zdrowotną i ogólne  myślenie o zdrowiu zdominował model medyczny (biomedyczny), który zakłada, że:

• Zdrowie jest brakiem choroby, stanem w którym wszystkie funkcje organizmu przebiegają prawidłowo,
• Do opisu i pomiaru zdrowia wykorzystuje się nauki, takie jak: fizjologia, anatomia, patofizjologia, farmakologia, biologia, histopatologia i biochemia,
• Leczenie koncentruje się na zdrowiu fizycznym, ale nie na psychicznym czy społecznym,
• Profilaktyka chorób koncentruje się na wczesnym wykrywaniu patologii i stanów chorobowych oraz podejmowaniu odpowiedniego leczenia lub rehabilitacji.

Model ten jest nazywany redukcjonistycznym, ponieważ w ogóle nie uwzględnia tzw. dalszych uwarunkowań zdrowia.  Poleganie na tym modelu uniemożliwia prowadzenie promocji zdrowia w rozumieniu Karty Ottawskiej.  

Natomiast podstawą działania współczesnego zdrowia publicznego (tzw. nowego zdrowia publicznego), w tym promocji zdrowia, jest społeczno-ekologiczny (społeczno-środowiskowy, środowiskowy, ekologiczny) model zdrowia. Zakłada on, że:

• Istnieją wzajemne związki człowieka z otoczeniem społecznym,
• Istnieją liczne uwarunkowania zdrowia, które zgrupowane są na kilku poziomach:
  • Na poziomie najniższym dotyczącym osoby, jednostki (intrapersonalnym), znaczenie dla zdrowia mają zadatki genetyczne, wiedza, postawy i zachowania,
  • Na poziomie interpersonalnym znaczenie mają sieci społeczne i normy grupowe, wsparcie społeczne ze strony rodziny, bliskich, rówieśników,
  • Na poziomach społeczności i instytucjonalnym znaczenie mają czynniki wynikające z relacji między organizacjami, które determinują warunki nauki, pracy, usługi publiczne, transport, itp.,
  • Na poziomie najwyższym, społecznym, ekonomicznym i politycznym, znaczenie mają polityki publiczne, prawo oraz normy kulturowe.
• Do opisu i pomiaru zdrowia stosuje się różne dyscypliny nauk o zdrowiu (np. epidemiologię) oraz nauki społeczne – psychologię, pedagogikę, socjologię, prawo, ekonomię i zarządzanie, politologię, nauki o komunikacji społecznej.

W piśmiennictwie istnieje wiele sposobów graficznej prezentacji modelu społeczno-ekologicznego (poniżej przedstawiono jeden z nich).