Program eradykacji Poliomyelitis został podjęty na Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w 1988 roku. Jest realizowany we wszystkich krajach świata. Od momentu jego zapoczątkowania, program ten okazał się ogromnym sukcesem w walce z poliomyelitis, doprowadzając do około 18-krotnego zmniejszenia liczby zachorowań w skali światowej. Szacowany koszt programu od 1988 – 2006 roku wyniósł 4,5 miliarda US$. W 1988 roku liczba zachorowań wynosiła około 350 000 przypadków rocznie by w 2001 roku osiągnięto najniższe wartości – 485 przypadków. Niestety od 2002 roku zanotowano ponowny wzrost liczby zachorowań do 2918 przypadków, co było wynikiem zaprzestania szczepień przez niektóre regiony. Częściowo pozorny wzrost liczby przypadków poliomyelitis może być też związany z lepszym monitoringiem i większą wykrywalnością zachorowań na tę chorobę. Eradykacja choroby oznacza sytuację, kiedy nie występują zachorowania na określoną chorobę, nie stwierdza się zarazka w materiale pobranym od ludzi, a także w materiale pobranym ze środowiska.

Kryteria eradykacji poliomyelitis:

• niestwierdzanie zachorowań na poliomyelitis wywołanych szczepami dzikiego wirusa polio przez co najmniej 3 lata w warunkach wiarygodnego monitoringu ostrych porażeń wiotkich;
• uodpornienie przeciw poliomyelitis w wieku 2 lat co najmniej 95% dzieci – w całych krajach oraz w mniejszych jednostkach administracyjnych (dystryktach);
• niestwierdzenie szczepów dzikiego wirusa polio u osób z otoczenia chorych z objawami ostrych porażeń wiotkich oraz u innych osób badanych wirusologicznie w kierunku wirusów polio;
• zapewnienie warunków przetrzymywania szczepów dzikiego wirusa polio, umożliwiających spowodowanie zakażenia nimi ludzi i środowiska.

Strategia programu eradykacji poliomyelitis oparta została na kilku podstawowych działaniach:

• osiągnięciu wysokiego odsetka zaszczepienia (co najmniej 95%) dzieci trzema dawkami szczepionki OPV do ukończenia drugiego roku życia, a w rejonach endemicznego występowania dzikich szczepów – szczepieniami uzupełniającymi
• nadzorze klinicznym, epidemiologicznym i wirusologicznym nad ostrymi porażeniami wiotkimi (OPW) u dzieci do lat 15 w celu wykrycia i zbadania każdego przypadku podejrzanego o poliomyelitis.