Kiedy w 1988 r. podjęto inicjatywę eradykacji poliomyelitis, określano już kilkakrotnie kolejne daty przerwania transmisji dzikich szczepów wirusa na świecie. Pierwotnie zakładano osiągnięcie tego celu w roku 2000, następnie realizację tego zadania przewidziano na lata 2005 (kraje azjatyckie) i 2006 (kraje afrykańskie). W obecnej sytuacji epidemiologicznej rodzą się wątpliwości, co do możliwości osiągnięcia zamierzonych celów. Decydujący wpływ na obecną sytuację epidemiologiczną poliomyelitis mają trzy główne problemy: 

• W 2005 r. zaobserwowano opóźnienie w przerwaniu transmisji dzikich szczepów wirusa w Azji, a w szczególności w Indiach.
• Nie udało się przerwać transmisji dzikich szczepów wirusa i zmniejszyć liczby zachorowań w Północnej Nigerii, która jest największym obecnie rezerwuarem dzikich szczepów na świecie.
• W Afryce (Somalia i Sudan) oraz w Azji (Indonezja i Jemen) wystąpiły rozległe epidemie wywołane szczepami importowanymi z Nigerii.

Po wprowadzeniu szczepień przeciw poliomyelitis odnotowano na świecie spadek liczby zachorowań z 350 000 w 1988 roku do około 1 600 w 2009 roku. 

W 2009 r. cztery kraje nie przerwały transmisji dzikiego szczepu wirusa: Nigeria, Indie, Pakistan i Afganistan. Zachorowania w tych 4 krajach stanowiły 78% wszystkich nowych przypadków poliomyelitis w 2009 r. Pozostałe 22% wystąpiło jako przypadki zawleczone z krajów endemicznych do Czadu, Sudanu, Gwinei, Angoli, Wybrzeża Kości Słoniowej, Republiki Beninu, Kenii, Nigerii, Burkina Faso, Republiki Środkowo-Afrykańskiej, Mauretanii, Liberii, Sierra Leone, Ugandy, Togo, Kamerunu, Demokratycznej Republiki Kongo, Republiki Malii oraz Burundii. W przeciwieństwie do roku 2008, w 2009 r. najwięcej zachorowań było powodowanych typem 3 poliowirusa (1124 zachorowania). W 2005 roku WHO jako zadanie priorytetowe uznała działania mające na celu przerwanie transmisji dzikich szczepów w krajach endemicznych, a także w krajach, do których zostały one zawleczone. Były to akcje uzupełniających szczepień ochronnych prowadzone w ramach Narodowych Dni Szczepień (NIDs) w całych krajach lub ich częściach. Szczepione są wszystkie dzieci do 5 roku życia, dwukrotnie w odstępie jednego miesiąca, bez względu na przebyte szczepienia w przeszłości. W rejonach szczególnie zagrożonych wystąpieniem poliomyelitis wykonywane są tzw. szczepienia wymiatające (mop-up), polegające na odwiedzaniu wszystkich miejsc zamieszkania w rejonach szczególnego zagrożenia i w trudno dostępnych miejscach i szczepienia wszystkich dzieci bez względu na wiek. Zmieniono także wymagania dotyczące nadzoru nad ostrymi porażeniami wiotkimi przez podniesienie liczby przypadków ostrych porażeń wiotkich (opw) do 2 na 100 tysięcy dzieci w wieku do 15 r. ż.

Obecnie 3 regiony WHO, w których zamieszkuje około 3 miliardy ludzi, uzyskały certyfikację jako wolne od występowania zachorowań wywołanych endemicznymi dzikimi szczepami polio – Amerykański w 1994 roku, Zachodniego Pacyfiku w 2000 roku i Europejski w 2002 roku.

Całkowita liczba przypadków od początku 2010 roku do 4 maja 2010 r. wyniosła 115 (w porównaniu do 396 przypadków w tym samym okresie w 2009 roku). 

• 44 zachorowania zarejestrowano w krajach endemicznego występowania polio
• 71 zachorowań zostało zawleczonych z krajów endemicznego występowania polio.